Zupełnie samotne noce, 

Zaczęłam je wykorzystywać w końcu.

Nareszcie nie do codziennego topienia w alkoholu swoich myśli...

…ale do poznawania siebie, zgłębiania tajemnic czasu, w którym jestem i poznawania od nowa swoich możliwości przebywania w zupełnej samotności. 

Na początku za wszelką cenę chciałam od  tego uciec, teraz już nie było wyjścia…tzn znalazłoby się jakieś ale podjęłam decyzję…zobaczmy znów jak to jest.

Siadam więc wieczorami sama w zupełnej ciszy i dogaduje się ze sobą, kiedy dogadam się już ze sobą, zobaczę, że umysł spowalnia i przestaje być wystraszony samotnością, zapisuje czego się nauczyłam w ciągu ostatnich dni, w ciągu  tego zmagania się umysłu czyli poznawania siebie znów w ciszy. 

Przeklinałam ten czas jeszcze parę dni temu,  było mi okropnie, momentami nie do zniesienia ale to przyniosło mi bardzo ważną naukę. 

A jaką to już zachowam dla siebie.

Tęsknie za naturą, za śniegiem w górach, za jazdą na nartach, za górską ciszą, przestrzenią i wolnością.