Prosty umysł. 

Jakie to łatwe, nasza prawdziwa natura, sama esencja człowieka. 

Jednak umysł lubi plątać nici z myśli, lubi sam sobie zaprzeczać, ciągnąć tam gdzie wcale nie chcemy iść, nasze egotyczne Ja ciągnie nas na manowce, oddala nas od piękna, które mamy tak blisko i nawet nie musimy go szukać, jest bardzo blisko, tak blisko, że nawet nie dzieli go od Ciebie żadna odległość, czas albo myśl. Jest w Tobie. To piękno widać w błyszczącym, radosnym , słonecznym oku. Oko nie za mgłą,  nie przykryte myślą związaną z przeszłością i  przyszłością. Oko widzące wszystko co jest teraz, nos czujący zapachy, dotyk czujący dotyk, nie siłowa obecność w tej chwili ze wszystkim co ona przynosi.