"Przeznaczenie to pokurczona, złośliwa staruszka z idiotycznym poczuciem humoru" 

Nie pisze bo obawiam sie ze mogło by być zbyt osobiście. Zdrowie mi szwankuje, nawet nie mogę wyjsć na spacer sama lub do sklepu nie mówiąc o jeździe samochodem. Idę lub jadę i nagle czuje sie tak jakbym wypiła morze wódki, nie mogę złapać oddechu, dusze sie  i jestem na granicy omdlenia...i tak codziennie.Ta przypadłość jest tak obezwładniająca ze nie jestem w stanie zrobić nic na co mam ochotę lub co jest konieczne . Nawet do lekarza nie mogę pojechać  na kolejna wizytę bo zaczęło  mnie dopadać rownież w aucie, a tu w górach nie wszędzie da sie dojechać autobusem niestety.   Diagnoza jeszcze niepełna ale już mniej więcej wiadomo ze to nerw błędny uciskany przez kręgi szyjne po wypadku samochodowym. W takich momentach szczegolnie mocno odczuwa sie samotność. Nie dość ze mi życie runęło to jeszcze runęło mi z automatu zdrowie. Bliski okazał  sie daleki wiec nie ma kogo prosić o pomoc. Narazie wiec ugrzęzłam w pięknych Tatrach bez możliwości przedostania sie gdziekolwiek. Praca musi poczekać. Życie musi poczekać. Cały czas na coś sie czeka. Wiec teraz niech wszystko poczeka na mnie. Oby nie za długo.