"Kochanie przestań mnie krępować
Swymi pobożnymi wymaganiami
Przytulanki przepełnione nadzieją
Czy ty tego nie chwytasz?
Ja muszę przez to przejść
Należę do świata w którym
Nikt o nic nie dba ani nie kocha
Bez światła i powietrza do życia
Świat nazywany nienawiścią
Miasto lęku
Udaję że nie żyję
To koi ból

Udaję że nie żyję
I ból niknie
Czasami to jest jak spanie
Wijąc się w mych własnych mękach
Przytulam ból
Ściskam cierpienie
Pieszczę każde cierpienie

Udaję że nie żyję
To koi ból

jak mogłam być tak niedojrzała

By myśleć, że on zdoła zastąpić zgubione części mnie

Jakie to jest nieskończenie głupie" Bjork